L'acentu [de per embaxu] de les velux grandes ye una obra de factura, apariencia y voluntá contemporánees, onde un yo poéticu solitariu y vacíu –aínda a la gueta del ser unu nun otru– claudica y escosa nun deséu paliativu y terminal cada vez más desdibuxáu en feble requerimientu de compañía. Dende la sencillez de Poemes del amor simétricu (2019) hasta esti poemariu d’estructura más complexa y arriesgada no temático y visual, col que Milio Ureta foi a ganar el Premiu «Teodoro Cuesta» de Poesía, l'autor vien construyendo un discursu íntimu y social de xeitu comprometíu y más personal cada vegada, en que la reconstrucción d’un individuu qu’argaya queda venceyada a la eventual tonicidá d'esi «acentu» propiu presente en títulu; nun discursu asina, la identidá individual fuera y dientro'l grupu, la incidencia coercitiva de la sociedá, la naturaleza del deséu y del conxuntu’l ser humanu, y el pasu del tiempu, son los elementos recurrentes que vienen a cincelalu.