Miguel Rodríguez Monteavaro (Bual, 1990) é a voz máis nova da poesía en gallego-asturiano. Deuse a conocer con colaboracióis en revistas como Entrambasauguas. Lletres Lliterariu ou Trabatel condo cuasemente nin fixera os 18 anos. Tamén prosista –ganóu nel 2009 el Premio Xeira de narracióis curtias–, chega col esfouto da súa mocedá pra brindarnos Trenta razóis pra nun medrar.

A voz d’este escritor bualés vén a confirmar qu’hai zume novo, y con ben personalidá, prá lliteratura en gallego-asturiano. A esactitú y el procuro llingüístico resultan chamadeiros y dan fe del amor del poeta pola llingua cua que trabaya. Trenta razóis pra nun medrar fala d’un tempo en que «visitábamos todas as estrellas sin peligro de queimarnos», del paso d’us anos que –anque sían poucos– tamén empezan a pesar nos ombros. Del mesmo xeito, amostra con ilusión el milagre da creación d’un poema, el afán por pintar «alegrías y ameiceres». Nos sous versos pódese chegar á llúa y a os fondales del mar ou esplorar con agayo os camíos da terra, pódese sentir a señardá por un tempo que ben puido ser ayer ou el medo a nun ter valor pra cambiar úa vida que cuasemente empezóu a vivirse entayer. Trátase, al cabo, de «trabayar os nosos soños / y escorrer, un pouco máis llonxe, / el futuro».