El tiempu fuxe selín, selemente, esmuciéndose pa la nada, pero'l zume d'una vida, fechu pallabres de papel, surde y torna surdir ensin camudar un res.

Más d'una dómina coló dende qu'Helena Trejo Fombella asoleyara'l so primer llibru de poemes qu'entituló "Camientos, coses, curuxes", nel que ya s'aldovinaba la complexa personalidá d'esta poeta a la que yo llamo "la escritora maldita de les lletres asturianes".

De magar, per dientro, o meyor, perbaxo d'un surrealismu xabaz, l'autora d'Abril desendolcó un versu realista nel que l'amor a la natura, a les coses más averaes a nós nun tien falta metáfores tapecíes pa trescalar l'espíritu sollerte del/a llector/a avezáu/ada.

Un dominiu perfechu de la llingua y un gustu pola guapura de la nuesa fala definen a esta muyer qu'algamará la reconocencia del so valir lliterariu y social. De xuru.