Les voces d’estos Poemes del amor simétricu percuerren los escenarios de l’afectividá y la carnalidá nun diálogu de dos corporeidaes iguales: equí, home y home. Nellos too quier ser esclarecío, too s’enseña y ye lluz. El dibuxu amorosu d’estes simetríes ye posmodernu y plenisecular dafechu –intermitente, disruptivu, trociáu–, y l’empiezu y final de la pura fisicidá y el sentimientu nin son a estremase, nin paecen tratar de buscase nes sos diferencies. El poder d’estos versos vien dau pol fechu de regalar un discursu poéticu novedosu a tou un sistema cotidianu d’afectos entá poco escritos, entá silenciaos.